అందని చందమామవనుకున్నా, మనసనే
అద్దం పరిస్తే అందుతావని మరచి ఉన్నా..
అలుపెరగని అలలాగా మునుముందుకు
రావలనుకున్నా, బంధమనే సముద్రంలోకి
జారి పడుతున్నా..
మనసున ఉన్న మాట చెప్పాలనుకున్నా,
అసలే గాయపడిన మనస్సని ఊరకున్నా..
నీ చెయ్యి నేనందుకోలేకపోయినా, నీ కాలు
పెట్టిన చోట బాగుండాలని కలలు కన్నా..
అందమంటే కాదురా రంగు, రూపం, నలుగురికి సహాయపడే తన మనస్సే తన అందం.. అందమంటే కాదురా ఆస్తి, అంతస్థు, సమస్యను పరిష్కరించే తన మేథస్సు తనకు...
ఓ సీతా! నువ్వు పర్వతమైతే నేను మేఘమౌతా, నీవైపే పయనించి, నీపైనే వర్షించి, నీమీదే ప్రవహించి, నీలో ఐక్యమౌతా.. నువ్వు సాగరమైతే నే పారే...
అలుపెరగని ప్రయాణం జీవితం, అలసినా ఆపలేని ప్రయాణం జీవితం.. గమ్యం లేని ప్రయాణం జీవితం, ఐనా గమ్యం కోసం ప్రయాణం జీవితం.. కష్ట సుఖాలతో...
Comentarios